Reportage in De Standaard…

February 12th, 2023

WAT DE HANDELAAR WIL HOUDEN

Als de antiquair helemaal verkocht is

foto: www.marleendaniels.com

DON VERBOVEN, antiquair: 
‘Ik heb al geprobeerd om ze te verkopen, maar ik kan die pilaartjes gewoon niet wegdoen’
‘Deze twee houten pilaartjes uit de vijftiende eeuw zijn de eerste stukken die ik ooit gekocht heb. Zo’n 25 jaar geleden werkte ik als assistent bij de galerij van Luc De Backker. Daar kwam ik voor het eerst echt in contact met middeleeuwse kunst. Ik zag er de pilaartjes staan en werd er telkens opnieuw naartoe gezogen. Ik heb vele maanden bij Luc gewerkt om ze te kunnen kopen, maar ik vond het vanzelfsprekend dat ze bij mij terecht zouden komen.’

‘De pilaartjes komen vermoedelijk uit Laon, in Noord-Frankrijk. Natuurlijk kreeg ik zin om ter plaatse te gaan kijken. Ik wilde zien waar ze gemaakt zijn, waar ze ooit gestaan kunnen hebben. Toen ik in de kathedraal van Laon een identiek koorgestoelte zag, voelde ik een connectie: “Ik ken jullie.” Toch heb ik mijn pilaartjes verschillende keren te koop gezet en gepresenteerd op beurzen. Maar telkens als iemand interesse toonde, voelde ik mijn maag in elkaar krimpen. Ik kon ze gewoon niet wegdoen, want ze liggen aan de basis van mijn carrière en collectie. Als je dat voor elk stuk doet, ben je na een tijd failliet. Maar bij deze pilaartjes wist ik: ze blijven bij mij.’

‘Ik vind het vooral mooi dat er twee periodes in samenkomen: het onderste deel is gotisch en het bovenste nog romaans. We leren op school wel over de gotische en romaanse kunstperiode, maar op het terrein loopt alles door elkaar. Ze hebben ook iets klungeligs. Het ene pilaartje is zelfs een beetje kromgetrokken. Dat maakt het juist zo fragiel en kwetsbaar. Wat ik ook fascinerend vind, is dat ze er na zeshonderd jaar nog zo modern uitzien. Ze stralen zoveel geschiedenis uit, maar zijn tegelijkertijd heel sober. Het zijn dan ook de enige stukken die van mijn vriendin in ons strakke interieur mogen staan. Ze hebben een prominente plek op de kast in de woonkamer. Het zijn net mijn twee zonen.’